بررسی حدیث معرفت و تأویلات آن از دیدگاه اسماعیلیه

رجب زاده, صفدر; محمدی, حمیدرضا; میردامادی, سید مجید

بررسی حدیث معرفت و تأویلات آن از دیدگاه اسماعیلیه

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

¹ دانش آموخته سطح 4 تخصصی کلام مقارن مدرسه علمیه عالی نواب، پژوهشگر پژوهشکده بین المللی امام رضا(علیه السلام)

² استاد سطوح عالی حوزه علمیه قم

³ استادیار گروه فلسفه و کلام اسلامی جامعة المصطفی العالمیة نمایندگی خراسان

چکیده

یکی از احادیث مورد اتفاق مذاهب کلامی، حدیث «من مات و لم یعرف امام زمانه مات میتۀ جاهلیۀ» ‏می‌باشد که در منابع حدیثی شیعه و اهل سنت آمده است. در این میان اسماعیلیه هم به جهت نقل مسائل ‏مربوط به امامت ازجمله؛ ویژگی‌ها و اوصاف امام، شناخت امام و چگونگی تعیین و نصب او، در منابع ‏خود، خصوصاً ذیل بحث شناخت امام، حدیث معروف «من مات» را نقل نموده‌اند. مفاد حدیث حاکی ‏از جایگاه رفیع امامت است که عدم شناخت امام، مرگ جاهلی را در پی خواهد شد. اسماعیلیان بر ‏اساس تأویل آیات و روایات، از تأویل این حدیث مهم هم مغفول نمانده‌اند و برای آن تأویلاتی بیان ‏نموده‌اند. در این مقاله تلاش شده است با روش توصیفی-تحلیلی دیدگاه اسماعیلیه را پیرامون تأویل ‏حدیث معرفت تبیین نماید و در آخر این نتایج به‌دست‌آمده است که این روایت موردپذیرش آنان بوده و ‏تأویلاتی از قبیل متوقف بودن قبولی نماز بر شناخت امام، تساوی معرفت خداوند بامعرفت امام، تشبیه ‏غَسل دودست در وضو به معرفت امام، ارائه داده‌اند

کلیدواژه‌ها