چکیده مسئله گستره علم امام ازجمله مباحث مهم کلامی است که در میان متکلمان مسلمان با دو رویکرد عمده موردبحث قرارگرفته است. بسیاری از متکلمان، طرفدار نگاه حداکثری درباره گستره علم امام هستند و برخی نیز به رویکرد حداقلی دراین‌باره باور دارند. برخی از نواندیشان معاصر مانند مدرسی طباطبایی، کدیور، سروش و صالحی نجف‌آبادی، با نگاهی تاریخی به عقاید شیعیان، پیرو رویکرد حداقلی هستند و بر این باورند که عقیده گروه نخست درباره علم امام، هیچ پیشینه‌ای در عصر امامان(ع) ندارد، بلکه نگاه حداکثری به گستره علم امام، تحت تأثیر جریانات فکری بیرونی مانند غالیان پدید آمده است. دلیل عمده این افراد در اثبات مدعا، بر ذکر شواهد تاریخی درباره دیدگاه اصحاب ائمه (ع) استوار است و می‌کوشد نشان دهد که در نگاه اصحاب ائمه (ع)، علم امام محدود بوده و هرگونه نگاه حداکثری به علم امام از سوی آنان نفی می‌شود. در پژوهش حاضر تلاش شده است با تکیه‌بر روایات و شواهد تاریخی و با شیوه توصیفی. تحلیلی و با رویکرد انتقادی دیدگاه نواندیشان معاصر درباره گستره علم امام مورد ارزیابی و تحلیل قرار گیرد. در پایان این نتیجه به‌دست‌آمده است که بر اساس روایات و شواهد تاریخی دوران ائمه (ع) دیدگاه حداکثری درباره علم امام اثبات می‌شود و جایی برای طرح دیدگاه حداقلی باقی نمی‌ماند.
تشکری آبقد, محمد و حسین زاده شانه چی, غلام حسین . (1398). بررسی انتقادی دیدگاه نواندیشان معاصر درباره گستره علم امام با تاکید بر نظر اصحاب ائمه (ع). آموزه های نوین کلامی, 3(4), 51-74.
MLA
تشکری آبقد, محمد , و حسین زاده شانه چی, غلام حسین . "بررسی انتقادی دیدگاه نواندیشان معاصر درباره گستره علم امام با تاکید بر نظر اصحاب ائمه (ع)", آموزه های نوین کلامی, 3, 4, 1398, 51-74.
HARVARD
تشکری آبقد, محمد, حسین زاده شانه چی, غلام حسین. (1398). 'بررسی انتقادی دیدگاه نواندیشان معاصر درباره گستره علم امام با تاکید بر نظر اصحاب ائمه (ع)', آموزه های نوین کلامی, 3(4), pp. 51-74.
CHICAGO
محمد تشکری آبقد و غلام حسین حسین زاده شانه چی, "بررسی انتقادی دیدگاه نواندیشان معاصر درباره گستره علم امام با تاکید بر نظر اصحاب ائمه (ع)," آموزه های نوین کلامی, 3 4 (1398): 51-74,
VANCOUVER
تشکری آبقد, محمد, حسین زاده شانه چی, غلام حسین. بررسی انتقادی دیدگاه نواندیشان معاصر درباره گستره علم امام با تاکید بر نظر اصحاب ائمه (ع). آموزه های نوین کلامی, 1398; 3(4): 51-74.
)